{ முகநூல் கருத்துக்கள்}{ட்விட்டர் கருத்துக்கள்}

வழமை போல் அன்றும் நேரம் தவறாமல்
வைகறைப் பொழுதின் வணக்க வேளையை
அதிர்ந்து சொன்னது அலை பேசிக்குள்
அடங்கிப் போன அலறிக் கடிகாரம்

பஜ்ரு தொழ பள்ளி செல்ல வேண்டுமே.. ?
எழுந்து விட எத்தனித்த என் காதுகளில்
இரவு இன்னும் மீதம் இருக்கு
இன்பமாய் தூங்கென சைத்தான் ஊதினான்

மரண ஒத்திகையில் தன்னையே மறந்திருக்கும்
ஒவ்வொரு மனிதனின் பிடரியிலும்
படைத்தவனை மறந்திடவே பகைவன் போட்ட
மூன்று முடிச்சுகள் எழ விடவில்லை இறுக்கிப் போட்டது

முகவரி தொலைத்த மனித னொருவன்
தெருத் தெருவாய் அலைந்து திரிவதைப் போல்
இலக்கின்றி விலக்கின்றி இணைய தளமெங்கும்
இரவெல்லாம் தட்டழிதல் என் இயல்பாய் போனது

முன்னிரவில் தொடங்கிடும் என் முக நூலின்
பயனற்ற "லைக்" தேடும் மோகம்
பின்னிரவிலும் தொடர வந்த களைப்பு
இன்னும் கொஞ்சம் கண் அயரக் கெஞ்சியது

தினம் தினம் முக நூலில் பக்கம் பக்கமாய்
பல மணி நேரம் வீணடிக்கும் எனக்கு
இறை நூலில் தினம் ஒரு பக்க மேனும்
படித்திட புரிந்திட எங்கே ஆசையிருக்கு?

நேரம் மெள்ள மெள்ளக் கரைந்தோட
முஹல்லா பள்ளி முஅத்தின் சாஹிபின்
வறுமையில் இணைந்திட்ட முதுமையை
வலிந்து சொன்ன கீரல் குரல்

"தொழுகையின் பக்கம் விரைந்து வாருங்கள்"
"வெற்றியின் பக்கம் விரைந்து வாருங்கள் "என
படைத்தவனைப் பணிந்திடவே படைப்புகளை
பள்ளி நோக்கி ஓடி வரச் சொன்னது

மீண்டும் தூக்கம் கெடுக்கத் துணிந்த என்
கை பேசியின் தொல்லை தாளாமல்
கோபம் கொப்பளிக்க குரல் வளை நசித்து
நிம்மதியாய் நித்திரை தொடர்ந்தேன்

விடுவதாய் இல்லை பள்ளியின் பிலால் சாஹிப்
"தூக்கத்தை விட தொழுகையே சிறந்தது" என்றவரின்
பாங் கோசை காற்றினிலே கலந்து வந்து
காதுகளைத் துளைத்திட தூக்கம் கலைந்தது

மனம் என்னோடு போராடத் துவங்கியது
ரமலானில் தவறாத பஜ்ருத் தொழுகை ?
பிள்ளைகளின் பரீட்சை நாள் பஜ்ருத் தொழுகை ?
பணி நாள் பயண நாள் பஜ்ருத் தொழுகை ?

இவ் வகை வணக்க வழிபாடுகள் இறை நேசத்திலா ?
அல்லாது அற்ப உலகின் தேட்டத்திலா ?
தேவைகளை இறைவனிடம் கேட்டுப் பெற ஐ வேளை ?
கேட்டது கிடைத்து விட நன்றியாக நாலு வேளை ?

நினைவுக்கு வந்தது இறைவனின் வேத வரிகள்
"மனிதர்களில் பெரும்பாலோர் நன்றி கெட்டவர்களே " !
எங்கள் இரட்சகனே ! எம்மை மன்னித்து விடுவாயாக !
இனியும் தூங்க முடியுமா ? துயில் துறந்து எழுந்தேன்

வீதியில் இறங்கிய வேளை சிட்டென சைக்கிளில் கடந்தான்
பத்து வயதே யான அந்த மக்தப் மாணவன்
இவனிடம் வைகறைத் துயிலும் குளிரும் மழையும் கூட
தோற்றுப் போனது வெற்றி எனும் பஜ்ருத் தொழுகையால்

மாறாக ஐங்காலத் தொழுகையோடு ஜும்ஆவை இழப்பது ஒரு
பொருட்டல்ல பொருட் கல்வி ஒன்றே போதுமென
சுவர்கத் திறவை `தொலைத்து நிற்கும் பரிதாபமாணவன்
இவண் எங்கே ? சுவனமே லட்சியமாணவன் அவன் எங்கே ?

நகர்ந்தேன் வீதியெல்லாம் விளக்கொளியில் குளித்திருக்க
இல்லங்கள் இன்னும் இருளில் வீழ்ந்து கிடந்தது
இறை நினைவிலிருந்தும் அருளிலிருந்தும் வெகு தூரம்
விலகிக் கிடந்தது ஒரு சில அருள் இல்லங்கள் தவிர

மீண்டும் அதே குரல் தொழுகையின் துவக்கம் சொன்னது
கது காம திஸ் ஸலாஹ்.. கது காம திஸ் ஸலாஹ்..
எட்டு வரிசை கொண்ட அந்த அழகிய இறை இல்லம்
ஏழு இறை நேசர்களின் அணி வகுப்பால் நிறைந்திருக்க

இணைந்த கொண்ட நானும் இறை அடிமையாய்
நெற்றியை நிலத்தில் வைத்தேன்
படைத்தவனைப் புகழ்ந்தவனாக ..அல்லாஹு அக்பர் !
உடல் சிலிர்த்தது ..உள்ளம் மகிழ்ந்தது ...அல் ஹம்து லில்லாஹ் !

ரப்பே ரஹ்மானே ! உன்னையே நாங்கள் வணங்குகின்றோம்
உன்னிடமே உதவியும் தேடுகின்றோம்
எங்களை மன்னித்து அருள் புரிவாயாக !
எல்லா நிலையிலும் எல்லாப் புகழும் உன் ஒருவனுக்கே.. !