{ முகநூல் கருத்துக்கள்}{ட்விட்டர் கருத்துக்கள்}

எண்ணில் அடங்காமல் இருந்த நாங்கள்
எளிதாய் எண்ணி விடுமளவுக்கு
எட்டாய் சுருங்கிப் போனோம்

அன்று பனங் காடாய் இருந்து
இன்று நவீன நகராகிப் போன
எங்கள் வாழ்விடங்களில்

அங்கொன்றும் இங்கொன்றும் என்றின்றி
எங்கள் இஷ்டப்படி எங்கெங்கும்
நிறைந்து நின்றோம்

எங்களை பராமரிப்போர் யாருமின்றி
நீர் பாய்ச்சும் தேவையின்றி
வானுயர வளர்ந்து வந்தோம்

எங்கிருந்து எம்மிடம் வருவாரோ தெரியாது
இந்த மொகுதூம் தெருவின்
பந்தடிக்கும் பசங்களெல்லாம்

அனு தினமும் அந்தி மணி ஐந்துக்கெல்லாம்
அரை குறையாய் ஓதிய கையோடு
அவசரமாய் ஓடோடி வந்திடுவர்

வீறு கொண்டு முட்டி மோதி விளையாட
எங்கள் தாய் மடியே இவர்களின்
கால் பந்தாட்டத் களமானது

வெற்றி தோல்வியைச் சொல்லிட
கோல் அடிக்கும் எல்லைகளாய் எங்கள்
இரட்டைப் பனைகளையே வைத்திடுவர்

ஆனாலும் மக்ரிபின் பாங்கோசை கேட்ட உடன்
படைத்தவனைத் தொழுதிடவே பந்துதரி
பறந்திடுவார் பள்ளி நோக்கி

வெள்ளியும் ஞாயிறும் வேறென்ன வேலை
காலை முதல் மாலை வரை சுட்டெரிக்கும் சூரியனும்
சுகம் தரும் சந்திரனாயிடும் இவர்களுக்கு

தந்தவர்க்கு திருப்பித் தருதல் மனிதப் பண்பு
என்றாலும் எதையும் பெறாமலே
தருவதென்பது எங்களின் ஈகைப் பண்பு

ஊரார் தம் குடிசைகளை வேந்திடவே
ஓலை சில்லாட்டை மட்டை மட்டுமின்றி
நாரோடு பனங் கட்டையும் தந்தோம்

இளம் நொங்கைத் தந்தோம் உடல் உஷ்ணம் தீர
பனங் கிழங்கைத் தந்தோம் உடல் உரம் பெற
கட்டித் தவன் தந்தோம் தண்ணீர்த் தாகம் தீர

நாம் தந்த பனங் காயால் நா இனித்தீர்கள்
இனிய பத நீரால் மனம் குளிர்ந்தீர்கள்
அத்தோடு நிறுத்தி விட வில்லை

பதநீரைக் காய்ச்சி வந்த புட்டு கருப்பட்டியுடன்
பாகு வையும் பனங் கற்கண்டையும் ருசித்தும் கூட
எம்மை விட்டு வைக்க வில்லையே

உங்கள் வதி விடங்களை கட்டியெழுப்ப
எங்கள் வமிசத்தையே வீழ்த்தி
எம் வாழிடங்களை வசப்படுத்திக் கொண்டீர்கள்

பிறர் தேவை அறிந்து தானம் வழங்கும் உங்களுக்கு
இனி நாங்கள் தேவை இல்லை என
எம் உயிரையே தானமாய் கேட்டீர்கள்

குரல் அற்ற எங்களால் உங்களை
எதிர்த்து மறுத்து முடியாதென
ஒரு வார்த்தை வெளிப் படுத்தவா முடியும் ?

எங்கள் உயிரோடு சேர்த்து
உடலையும் கூட உங்களுக்கே
தானமாய் தந்து விட்டோம்

எட்ட முடியாத உயரத்தில் நின்ற எங்களை
எட்டு அங்குல கோடரி ஒன்று
வேரோடு வெட்டிச் சாய்த்தது

பனை மரமாய் வீழ்ந்து கிடந்த எம்மைத்
துண்டு துண்டாய் கீரிப் பிளந்து
பன மரக் கட்டையாக்கி விட்டீர்கள்

வாழ்ந்தாலும் ஆயிரம் பொன்
வீழ்ந்தாலும் ஆயிரம் பொன் என்பது பழமொழி
யானை மட்டுமல்ல நாங்களும் தான்

உங்கள் புதுப் புது குடி புகுதல்களால்
எங்கள் பழம் பெரும் குடி முழுகிப் போனதே
நீங்கள் வாழ்ந்திடவே நாங்கள் வீழ்ந்து விட்டோம்

வீழந்த பின்பும் கூட உயர்ந்தே நிற்கின்றோம்
உங்கள் வீட்டைக் கட்டும் தொழிலாளியைத்
தாங்கி நிற்கும் சாரத்தின் சட்டங்கலாய்

நீங்கள் ஆசையாய் கட்டிய அந்த வீடு வரை உறவும்
காடு வரை பிள்ளையும் நின்று விட
கடைசி வரை உங்களோடு நாங்கள் மட்டுமே

உங்கள் மண்ணறை வீட்டின் முகடுகளாய்
மரணத்தை நினைவூட்டும் மீஜான் கட்டைகளாய் நின்று
மண்ணோடு மண்ணாய் மரணித்துப் போவோம்

உங்களை நாங்கள் கெஞ்சிக் கேட்பதெல்லாம்
இறுதித் தலைமுறையில் எஞ்சி நிற்கும் இந்த
எட்டையாவது விட்டு வையுங்கள் என்றே

தவறினால் உங்கள் அடுத்த தலைமுறைக்கு அறிமுகப் படுத்த
நாங்கள் ஒருவர் கூட இருக்க மாட்டோம்
அரசின் அருங் காட்சியகத்திலும் கூடவே .